Το δάκρυ μου κραυγή
σε μία έρημο
που το μούχρωμα εμαύρισε.
Η φωνή σου
ψίθυρος
σε μία πόλη
που η απάθεια κατέστρεψε.
Και το
άλγος, έρωτας
που
ακατάπαυστα χτυπά του κορμιού μου
τις λεπτές
και εύθραυστες χορδές.
Και η μελωδία
που αναβλύζει
άσμα
θρηνητικό
γραμμένο για
να διαλύει
κάθε απαίσιο
όνειρο
που γεμίζει
της καρδιάς μου το κενό.
Φωτεινή Φωλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου