ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Όταν με γνώρισες

ήμουν για σένα κόκκινο φανάρι

Όταν σε γνώρισα

ήσουν για μένα θύελλα στην οδό μου

Όταν με γνώρισες

ήμουν ένα σκοτεινό δωμάτιο

Όταν σε γνώρισα

δεν είχες δει καλό ποτέ σου

Όταν σε γνώρισα

έτρεχες στους δρόμους, έσκιζες τον αέρα

Όταν με γνώρισες

δεν είχα νιώσει πάνω μου στάλα αέρα

Όταν σε γνώρισα

έπινες τον κόσμο στο ποτήρι σου

Όταν με γνώρισες

ήξερα μόνο μια γλώσσα να μιλώ

*       

Έβαψα το δωμάτιό μου

Ουρανό

να ‘ρθεις να ξαποστάσεις

ταξιδιώτη

Το ταβάνι στόλισα με

Χίλια αστέρια

να οδηγούν τον δρόμο σου

φωτεινές πυγολαμπίδες

Για πάτωμα ζωγράφισα μόνο

Ένα σύννεφο

έλα να κοιμηθείς κοντά μου

όνειρο είμαι

Άναψα το Βόρειο Σέλας και

Τα όνειρα

ξεχύθηκαν με μιας από την

καρδιά σου

*       

Είχες πει πως δεν πιστεύεις

θεούς και δαίμονες

Σου είχα πει πως πιστεύω

σ’ ό, τι αγαπώ

Είχες πει πως τα όνειρα

είναι για φαντασμένους

σου είχα πει πως έγινες ταξιδιώτης

για ένα όνειρο

Είχες πει πως δεν είδες φως

στις ψυχές των ανθρώπων

Σου είχα πει πως είδα τον ήλιο

να τις ανασταίνει

*       

Αν μ’ αγαπάς

μείνει άλλη μια νύχτα

αυτό το δωμάτιο

το άλλαξα για σένα

Αν μ’ αγαπάς

μείνει κοντά μου ακόμα

μαζί θα γεννήσουμε

μια νέα αλήθεια

Αν φύγεις απόψε

θα σβήσουν τα φώτα

και ξέρεις καλά ότι

το σκοτάδι το φοβάμαι

Αν μ’ αγαπάς

θα σου τραγουδώ και

θα χορεύουμε αγκαλιά

στον ρυθμό της αυγής

*       

Όταν σε γνώρισα

έγινες για μένα λιμάνι και φάρος

Όταν με γνώρισες

σε αγκάλιασε ένας ερωτευμένος ουρανός

                                                                                                        ΑΝΤΩΝΙΑ ΓΚΡΕΜΗ ΛΙΑΔΗ,