ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

Μια φορά κι έναν καιρό,

Ένα μικρό κορίτσι,

Που ήτανε μονάχο του,

Μέχρι ο ήλιος να δύσει.

Μια φορά κι έναν καιρό,

Μια έφηβη κοπέλα.

Κοίταγε τ`αστέρια εκεί ψηλά,

Και άκουγε που της έλεγαν «χαμογέλα»!

Μια φορά κι έναν καιρό,

Μια ώριμη γυναίκα,

Ζούσε με τον άντρα της,

Ευτυχισμένα χρόνια δέκα.

Μια φορά κι έναν καιρό,

Μια γλυκιά κυρία.

Πενθούσε για τον άντρα της,

Έξω απ’την εκκλησία.

Μια φορά κι έναν καιρό,

Όμορφη ήταν η ζωή.

Όμως τα χρόνια πέρασαν,

Κι άλλαξαν όλα στη στιγμή.

Μια φορά κι έναν καιρό,

μακριά απ’ του Θεού τα ύψη.

Τώρα σπάνια είναι η χαρά,

Και πιο συχνή η θλίψη…