ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ

υ

25 Ιουνίου 2014

Αγαπημένη μου αδερφή,

 Πριν λίγες μέρες έφτασα στο Μόναχο, αύριο θα βρίσκομαι στην Στουτγάρδη κι ευελπιστώ σε λίγες μέρες πάλι να είμαι στο Βερολίνο. Κουράστηκα αρκετά για να φτάσω εδώ και ξέρεις ότι δεν μιλάω για το ταξίδι. Θα έλεγα πως το ταξίδι ήταν η μεγαλύτερη ανακούφισή μου. Ένα όνειρο ζωής που πραγματοποιείται.

 Θα σου γράφω όσο συχνά θα μου επιτρέψουν να σου γράφω οι υποχρεώσεις που με περιμένουν εδώ. Φίλησέ μου την μητέρα και τον πατέρα.

Ο αδερφός σου.

10 Ιουλίου 2014,

Αγαπημένε μου αδερφέ,

 Είμαι υπερήφανη για σένα. Όλοι είμαστε. Πέτυχες αυτό που ήθελες, γιατί πίστεψες σ’ αυτό από την πρώτη στιγμή. Και τώρα απολαμβάνεις τους καρπούς των κόπων σου. Σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

 Και οι δύο ξέρουμε πολλά περισσότερα από αυτά που θα περίμενε κανείς. Τα μυστικά μας οι καρδιές μας τα φυλάνε σαν αμύθητους θησαυρούς για αιώνες κι αιώνες. Αυτές ξέρουν γιατί ονειρεύτηκες να βρεθείς τόσο μακριά κάποια μέρα. Αλλά δεν φαντάστηκα ότι αυτή η μέρα θα ερχόταν τόσο γρήγορα. Μεγάλωσες. Ίσως λίγο απότομα. Δεν έπρεπε να γίνει έτσι. Ας περίμενες λίγο, θα φεύγαμε μαζί. Μετά την Πρωτοχρονιά θέλω να με πάρεις μαζί σου στην Γερμανία. Υποσχέσου ότι θα έρθεις να με πάρεις τότε.

Έχεις πολλά φιλιά από την μαμά και τον μπαμπά. Σε αγαπάμε όλοι. Να προσέχεις.

Η αδερφή σου.

3 Σεπτεμβρίου 2014

Αγαπημένη μου αδερφή,

 Σου υπόσχομαι να έρθω να σε πάρω τα Χριστούγεννα. Συγγνώμη που δεν σου έγραψα νωρίτερα. Έχω ήδη αρχίσει να εργάζομαι σκληρά, για να πάω τους στόχους μου ένα βήμα παραπέρα. Οι υποχρεώσεις μου είναι πάρα πολλές, αλλά πάντα θα προσπαθώ να βρίσκω λίγο χρόνο και για σένα. Στο Βερολίνο οι καταστάσεις είναι λίγο πιο απαιτητικές για μια δουλειά σαν και την δική μου. Έχω κάνει αρκετές νέες φιλίες μέσα σε όλο αυτό  το διάστημα. Γενικά, η ζωή μου κυλάει έτσι όπως την ονειρευόμουν.

 Άρχισαν λίγο να μου λείπουν τα πάτρια εδάφη.

Φίλησέ μου τους γονείς μας και το χώμα που κάποτε πατούσα.

Ο αδερφός σου,

Ορφέας.

26 Οκτωβρίου 2014

Αγαπημένε μου Ορφέα,

 Βλέπεις οι μέρες περνάνε γρήγορα και στο πέρασμά τους μπορούν να γίνουν ριζικές αλλαγές. Δίκιο είχαν οι πρόγονοί μας. Όλα αλλάζουν. Και πρέπει να δεχόμαστε αυτές τις αλλαγές σαν κάτι συνηθισμένο. Σαν κάτι που ούτως ή άλλως θα γινόταν.

 Αφιερώσου στα όνειρά σου και μην σε νοιάζει για μας. Μπορεί να έχασα την δουλειά μου, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε χωρίς εσένα. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για μας. Ο μπαμπάς είναι αισιόδοξος. Όλα καλά θα πάνε.

 Μεθαύριο είναι η εθνική εορτή. Μακάρι να μπορούσα να σου στείλω ένα πακέτο θάλασσα, στεριά και αέρα ελληνικό, να βουτάς εκεί μέσα στις δύσκολες στιγμές σου και να ξεχνάς για λίγο τις αποστάσεις και τις αιτίες. Μα είναι αδύνατο να κλείσει κανείς το μεγαλείο αυτού του τόπου σ’ ένα χάρτινο κουτί.

 Όταν θα έχεις χρόνο, στείλε μας πάλι ένα γράμμα να μαθαίνουμε τα νέα σου, αδερφέ μου. Μας λείπεις και σ’ αγαπάμε.

Η αδερφή σου,

Ευτέρπη.

12 Νοεμβρίου 2014

Αγαπημένη μου Ευτέρπη,

 Αδυνατώ να καταλάβω τους λόγους που σε απέλυσαν. Την αγαπούσες αυτή τη δουλειά. Ήταν το δικό σου όνειρο και διαλύθηκε. Πόσο αδίστακτος μπορεί να είναι ο κόσμος. Έτσι απλά να γκρεμίζονται όνειρα, να αθετούνται υποσχέσεις, να χάνονται οι ελπίδες. Έτσι απλά. Τόσο απλά για κάποιους ανθρώπους, τόσο σκληρά για κάποιους άλλους. Μακάρι να υπήρχε κάτι που θα μπορούσα να κάνω.

 Ξέρω ότι στην δύσκολη κατάσταση που βρίσκεσαι, εύχεσαι εγώ να είμαι καλά. Και σε διαβεβαιώνω πως είμαι. Πήρα προαγωγή και πληρώνομαι πολύ καλύτερα τώρα. Επίσης, βρήκα ένα κομμάτι Ελλάδας σε στενά σοκάκια της πόλης. Ουζερί, ταβέρνες, παραδοσιακοί χοροί, ελληνικοί μεζέδες και ό, τι χωράει ένα μικρό μαγαζάκι ευωδιασμένο με άρωμα πατρίδας. Μέσα σε μία ταβερνούλα γνώρισα μία καλή κοπέλα. Την λένε Γκρέτα και είναι γερμανίδα, αλλά η μητέρα της είναι ελληνικής καταγωγής. Είναι εξαιρετική κοπέλα ή εγώ βλέπω μόνο θετικά σε κείνην γιατί μάλλον αισθάνομαι ότι την ερωτεύτηκα και ξέρω και πως τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Θα έρθει με την μητέρα της στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα, για να γνωριστούν οι οικογένειές μας. Είμαι σίγουρος ότι θα την συμπαθήσετε.

Ετοίμασέ μου το έδαφος, αδερφούλα. Σας αγαπώ πολύ όλους!

Ο αδερφός σου,

Ορφέας.

30 Νοεμβρίου 2014

Αγαπημένε μου αδερφέ,

 Δεν ξέρεις πόσο χαιρόμαστε όλοι για σένα. Βρήκες, επιτέλους κάποια να σε αγαπάει και να την αγαπάς. Βρήκες το μέλι της ζωής σου. Κοίτα να το διατηρήσεις, μικρέ μου αδερφούλη. Σε περιμένουμε πώς και πώς. Ειδικά η μητέρα δεν βλέπει την ώρα να γνωρίσει την νύφη της.

 Ο πατέρας βρήκε και δεύτερη δουλειά, για να τα βγάλουμε πέρα. Παρόλη την κούραση, δεν χάνει στιγμή την αισιοδοξία του πως όλα θα πάνε καλά. Σου στέλνει όλη του την αγάπη. Και η μαμά το ίδιο.

 Θα σε περιμένουμε όλοι με ανυπομονησία.

Η αδερφή σου,

Ευτέρπη.

15 Δεκεμβρίου 2014

Αγαπημένη μου  αδερφή,

 Έχω πολύ άσχημα νέα. Δεν θα μπορέσω να έρθω τα Χριστούγεννα ούτε και την Πρωτοχρονιά στην Ελλάδα. Δεν είμαι σε θέση να σου εξηγήσω τους λόγους. Θα μου πεις ότι δεν υπάρχει δεν μπορώ όταν υπάρχει θέληση. Μόνο που δεν υπάρχει θέληση. Δεν θέλω να έρθω στην Ελλάδα. Δεν θέλω να ξαναδώ τους γονείς μας. Μ’ εσένα δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα. Αντιθέτως, εσύ είσαι ο άνθρωπος που μου στάθηκε περισσότερο στην ζωή μου. Και γι’ αυτό σ’ αγαπάω και σ’ εκτιμάω.

 Συγχώρα με που σε αφήνω με την προσμονή. Προσπάθησε να καταλάβεις. Μια μέρα θα βρεθούμε εδώ στην Γερμάνια και θα ζήσουμε και οι δυο μας όπως μας αξίζει.

Ο αδερφός σου,

Ορφέας.

 Η Ευτέρπη βαθιά στεναχωρημένη και απογοητευμένη από τον Ορφέα με την αρρώστιά της να της τρώει τα σωθικά, παίρνει μια μεγάλη και τραγική απόφαση. Την ίδια ώρα παίρνει και ο Ορφέας την μεγάλη απόφαση να έρθει στην Ελλάδα, για να εκπληρώσει την υπόσχεσή του. Οι προσδοκίες του, τα όνειρά του και οι ελπίδες του για την αδερφή του εξατμίζονται, όταν αντί για κείνην βρίσκει ένα τελευταίο της γράμμα.

27 Δεκεμβρίου 2014

Μικρέ μου αδερφούλη,

 Σίγουρα αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμενε κανένας από τους δυο μας. Σίγουρα δεν είχαμε ονειρευτεί ούτε καν φανταστεί αυτήν την κατάληξη. Αλλά είναι και αυτά τα απροσδόκητα μερικές φορές που αλλάζουν όλο το σενάριο και φέρνουν εξελίξεις που δεν τις περιμέναμε.

 Πριν ακόμα φύγεις, είχα παρατηρήσει ότι τα χέρια μου με δυσκολία έπιανα το πιρούνι για να φάω ή το στυλό για να γράψω. Ένα μήνα αφού είχες φύγει πήγα στον γιατρό μου. Τα νέα δεν ήταν καθόλου ευχάριστα. Η αρρώστια που με είχε χτυπήσει ήταν αρκετά προχωρημένη, για να καταπολεμηθεί με κάποια αγωγή. Και ακόμα κι αν την προλάβαινα σε αρχικό στάδιο, δεν θα γινόταν τίποτα, γιατί είναι εξαιρετικά σπάνια και οι επιστήμονες δεν έχουν ασχοληθεί με αυτήν. Θα πέθαινα αργά και βασανιστικά. Δεν ήθελα να με δεις έτσι. Αυτός ήταν ο λόγος που έχασα την δουλειά μου.

 Όσο κι αν δυσκολευόμουν να κρατήσω στα χέρια το οποιοδήποτε αντικείμενο, όποτε μου ερχόταν ένα δικό σου γράμμα ή όποτε έπρεπε να σου γράψω, τα χέρια μου ξεχνούσαν την αρρώστιά μου και κρατούσαν σφιχτά το γράμμα σου κι έγραφαν το «Αγαπημένε μου αδερφούλη» με αγάπη να ξεχειλίζει από το κάθε γράμμα. Το τελευταίο σου γράμμα, όμως, δεν άντεξαν να το κρατήσουν. Ούτε η καρδιά μου το άντεξε. Δεν μπορώ να έρθω να σε βρω στην Γερμανία. Θα σου γινόμουν μεγάλο βάρος, όπως έχω γίνει και στους γονείς μας.

 Θέλω, πολύτιμέ μου, να κάνεις την ζωή που ονειρευόσουν. Να παντρευτείς αυτή που αγάπησε η καρδιά σου και να φτιάξετε μια όμορφη οικογένεια. Στους τσακωμούς σας, όσο δύσκολο κι αν είναι, να κάνεις εσύ πρώτος πίσω. Μην κάνεις τα ίδια λάθη με τον πατέρα μας.

 Δεν θα σου ζητήσω να μην κλάψεις τώρα που έφυγα. Το μοιρολόγι είναι πατροπαράδοτη αντίδραση σε τέτοιες περιστάσεις. Θα δω από εκεί ψηλά τα δάκρυά σου να ποτίζουν το άψυχο σώμα μου και θα σε παρηγορήσω με μια απαλή βροχή σαν αυτές που καθόμασταν έξω και τρέχαμε όταν ήμασταν παιδιά.

 Αν υπάρχει τύχη, θυσιάζω την δική μου, για να έχεις εσύ άφθονη στην συνέχεια της ζωής σου. Γιατί η ζωή, μικρό μου αγγελουδάκι, συνεχίζεται για σένα, όπως την ποθούσες τόσα χρόνια.

 Δεν σου λέω γιατί έφυγα. Μην με πεις δειλή ή φυγόπονη. Χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλο μου το θάρρος. Αλλά μην πεις σε κανέναν γι’ αυτό το γράμμα. Μην πεις σε κανέναν πόση αγάπη σου είχα, ώστε την τελευταία στιγμή μου να σου γράφω αυτό το τελευταίο γράμμα με ό, τι δύναμη είχα.

 Συγχώρεσε με που σε αφήνω τόσο νωρίς. Το κάνω για να με έχεις για πάντα δίπλα σου σαν φύλακα άγγελό σου και να μείνει η αγάπη που σου είχα χαραγμένη στη αιωνιότητα.

Η αδερφή σου,

Ευτέρπη

 Ο Ορφέας γύρισε οριστικά στην Ελλάδα με την Γκρέκα. Άνοιξε ένα μικρό μαγαζάκι και γηροκόμησε τους γονείς του. Παντρεύτηκε την Γκρέκα και το παιδί που γέννησε το έβγαλαν Ευτέρπη. Μέχρι να πεθάνει ο Ορφέας, δεν έπαψε να γράφει γράμματα στην αδερφή του και να τα κρύβει σ’ ένα μπαούλο στην σοφίτα μαζί με όσα είχαν ανταλλάξει, πριν χαθεί  εκείνη.

                                                                                                     ΑΝΤΩΝΙΑ ΓΚΡΕΜΗ ΛΙΑΔΗ