ΦΥΣΕΙ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙ ΝΕΚΡΟΣ

Σήμερα ο ουρανός σκοτείνιασε

λες και πονούσε  κι αυτός βουβά με την ανάμνησή σου.

Άξαφνα δάκρυσε και μια βροντή ήχησε στο μουντό τοπίο

σα  να θρηνούσε κι αυτή τον άδικο χαμό σου.

Ο ήλιος κρύφτηκε μες του βουνού την αγκαλιά

και παντού απλώθηκε μαύρο σκοτάδι

Το φως έπαψε να λάμπει πια

απ` όταν έσβησε, μικρέ, η φλόγα της ζωής σου.

Η γη χλώμιασε και ντύθηκε το χρώμα το σταχτί.

Τα δέντρα φαίνονται να έχουν μαραθεί.

Μόνο κάποια λίγα λουλούδια φυτρώνουν πια

δίπλα από τη βαριά πλάκα που σε σκεπάζει.

Τα πουλιά σταμάτησαν να γλυκοκελαηδούν.

Λαλιά πικρή και πένθιμη μονάχα κελαηδούσαν

Σε αναζητούσανε μάταια θαρρώ

τώρα που πετάς στον ουρανό σιμά με τους αγγέλους.    

                                                     Βιβιάνα Μπασιανιώτη