«Ήταν φόνος! Την σκότωσε! Πιάστε τον!» .
Αυτό ήταν το μόνο πράγμα που άκουγες τη
Κυριακή κάπου στη μία , σε ένα χωριό κοντά στις Βρυξέλλες . Τα ραδιόφωνα και οι
τηλεοράσεις είχαν βουήξει . « Νεαρός σκότωσε τη δεκαεφτάχρονη Χριστίνα»
έλεγαν.. Βρίσκονταν ,λέει, σε μια ντισκοτέκ το προηγούμενο βράδυ . Ο νεαρός
έσυρε τη κοπέλα μέχρι το δρόμο όπου έβγαλε ένα πιστόλι και την πυροβόλησε
! "Μα γιατί να κάνει κάτι τέτοιο ;
Αυτοί ήταν κολλητοί . Εγώ δεν τους πιστεύω !"
Έτσι λοιπόν ξεκίνησαν όλα. Ο περίφημος και
με πολλές διακρίσεις αστυνομικός Δ.Κ ανέλαβε αποκλειστικά αυτήν την υπόθεση . Άρχισε να ερευνά για τη ζωή του
νεαρού που κατηγορείτο για φόνο . Ίσως και ο ίδιος να μην ήθελε να πιστέψει την
αλήθεια! Ψάχνοντας λοιπόν για τη ζωή του ανακάλυψε πως ήταν ένα παιδί αγνό , με
ευαίσθητη ψυχή , άκακο .. Ποτέ δεν είχε
τολμήσει να πειράξει ούτε έναν .. Και με την Χριστίνα ήταν από μικρά παιδιά
μαζί .. Ζούσαν σε ένα μικρό χωριουδάκι. Κάθε μέρα , από μικρά παιδιά ακόμα,
είχαν τη συνηθισμένη τους συνάντηση στο παρκάκι της πλατείας στις εφτά. Εκεί
έπαιζαν μαζί , άλλοτε με μια μπάλα , δώρο που τους είχε κάνει η μαμά της
Χριστίνας , αργότερα κρυφτό. Έπειτα , όταν σιγά-σιγά μπήκαν στην εφηβεία άρχισαν
να βγαίνουν μαζί , να πίνουν καφέ και να συζητούν τα προβλήματα τους. Κανείς
δεν θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί πως ήταν δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο.
Ο νεαρός από την άλλη , ίσως δεν ήταν
τόσο γενναίος ώστε να πει την αλήθεια . Αυτός την ήξερε καλά. Ήξερε πως δεν
είχε κάνει αυτός τον φόνο . Αφού όμως είχε αφήσει τα αποτυπώματα του στο σώμα
της νεαρής ποιος θα πίστευε ότι δεν ήταν ένοχος;
Μαθαίνοντας , λοιπόν , ότι αυτή η
υπόθεση έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και ότι τον ψάχνουν οι αστυνομικοί
βάλθηκε να το βάλει στα πόδια . Ήλπιζε πως δεν θα τον βρουν και αυτό το θέμα σε
λίγες μέρες θα ξεχαστεί . Άλλωστε είμαστε σε χωριό , όχι σε καμία μεγαλούπολη
σκέφτηκε . Μάλλον όμως αυτή η κίνηση του έκανε τα πράγματα χειρότερα . Τώρα όχι
μόνο ο Δ.Κ αλλά και όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ασχολούνται με το θέμα ,
σίγουροι πλέον πως ο νεαρός δολοφόνησε την συνομήλικη του. Που να ήξεραν τι
κρυβόταν πίσω από αυτό το σενάριο...
Ύστερα από δύο-τρεις μέρες οι πολίτες είναι ακόμα ενεργοί . Ο νεαρός
έχει καταφέρει να κρυφτεί καλά προς το παρόν αλλά έχει παραβλέψει το γεγονός ότι όπου στέκεται
αφήνει τα ίχνη του . Ο αστυνομικός Δ.Κ βρίσκεται κάπου κοντά! Το ίδιο βράδυ
κιόλας, όταν ο νεαρός ξαπλωμένος κάτω
από ένα δέντρο κοιμάται , ο Δ.Κ τον ανακαλύπτει . Με βίαιο τρόπο τον αναγκάζει
να μπει στο αυτοκίνητο του προκειμένου να πάνε μαζί στο τμήμα και να ομολογήσει
.
Έτσι λοιπόν , έφτασαν . Ο νεαρός
βρίσκεται τώρα στη φυλακή . Δεν ομολόγησε . Προσπάθησε μόνο να τους πείσει για
την αθωότητά τουφωνάζοντας «Δεν ήμουν εγώ. Κάποιος άλλος την σκότωσε». Αλλά δεν
είπε ποτέ ποιος ήταν αυτός. Δεν αποκάλυψε ποτέ τον πραγματικό δολοφόνο.
Φαίνεται δεν πέρναγε από τον νου του να κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά δεν το άφησε
έτσι.
Όσο βρισκόταν ελεύθερος είχε φροντίσει να
αποδειχτεί η αλήθεια. Είχε αναθέσει λοιπόν σε δικά του άτομα , φίλους ή
συγγενείς , να ανακαλύψουν ό,τι έγινε εκείνο το βράδυ σε εκείνη την ντισκοτέκ
με αποδειχτικά στοιχεία που θα επιβεβαίωναν την αθωότητα του. Κι αυτοί
εκτέλεσαν την εντολή του. Τους πήρε βέβαια
μέρες να μάθουν τι πραγματικά συνέβη, γιατί όλα φαίνονταν τόσο περίεργα.
Ξεκίνησαν λοιπόν να ρωτούν όσους
παραβρίσκονταν εκεί εκείνο το βράδυ. Κάνοντας διάφορες ερωτήσεις τους δόθηκαν
πολλά στοιχεία τα όποια δεν είχαν προβληθεί ούτε από τον ΔΚ αλλά ούτε και από
τα ραδιόφωνα ή τις τηλεοράσεις. Ίσως αυτό να μην ήταν και τόσο τυχαίο τελικά.
Οι πληροφορίες των θαμώνων επιβεβαίωναν την
ιστορία του νεαρού. Ο νεαρός με την Χριστίνα είχαν όντως βγει μαζί. Οι δυο τους
σαν δύο καλά φιλαράκια. Κάποια στιγμή ενώ ο νεαρός βρισκόταν στο μπαρ , κάποιος
πλησίασε τη Χριστίνα και με εύσχημο τρόπο την οδήγησε έξω από το μπαρ. Την πήγε
κάπου απόμερα , λίγα μέτρα πιο πέρα από το μαγαζί. σε λίγο ακούστηκε ένας
πυροβολισμός. Ο νεαρός ακούγοντάς τον
έτρεξε αμέσως να δει τι συμβαίνει. Φτάνοντας λοιπόν στο σημείο όπου
πραγματοποιήθηκε ο φόνος αγκάλιασε τη Χριστίνα σπαράζοντας από κλάμα. Ο
δολοφόνος κατάφερε να ξεφύγει αμέσως και έτσι το λογικό ήταν να κατηγορήσουν
τον νεαρό για τον φόνο. Ποιος πραγματικά
όμως ήταν αυτός που την σκότωσε και για ποιο λόγο έγινε αυτό;
Οι μέρες κυλούν όλο και πιο αργά για τον
νεαρό. Ο πόνος γι αυτόν πλέον είναι διπλός. Όχι μόνο είναι κλειδωμένος ανάμεσα
σε τρεις τοίχους , σε ένα δωμάτιο που δεν το βλέπει ούτε φως και που έχει
κάγκελα για να μην μπορεί να ξεφύγει κανείς αλλά και έχασε την καλύτερη του
φίλη. Μόνο αυτήν είχε τόσα χρόνια συντροφιά. Σε αυτή μπορούσε να πει τα πάντα.
Ήταν σαν αδέρφια. Και τώρα κάποιος την σκότωσε. Έτσι απλά. Επειδή αυτό ήθελε να
κάνει εκείνη την ώρα. Μακάρι να μην την είχε αφήσει πότε μόνη της. Που να ήξερε
τι θα γινόταν μέσα σε λίγα μόλις λεπτά.
Οι φίλοι του νεαρού από την άλλη
συνεχίζουν την έρευνα. Ψάχνουν παντού.
Ψάχνουν για στοιχεία , για ίχνη , για μάρτυρες , για οτιδήποτε θα τους οδηγούσε
στην αλήθεια. Ο Δ.Κ τώρα χαίρεται το
παράσημο που του δόθηκε γι αυτήν την υπόθεση. Η αστυνομία των Βρυξελών έγινε
πασίγνωστη για τους ικανούς αυτούς ανθρώπους που είναι άξιοι να συλλαμβάνουν αμέσως τους δολοφόνους αθώων
κοριτσιών ! Η κοινή γνώμη όμψς ήταν προβληματισμένη.
Οι φίλοι του νεαρού συνεχίζουν να ψάχνουν
για στοιχεία, αλλά οι άνθρωποι του χωριού ήταν εξαιρετικά λιγολογοι. λες και
δεν ήθελαν να μπλέξουν. ποιον κάλυπταν όμως; Πάνω που άρχισαν να απελπίζονται
μια ηλικιωμένη γυναίκα , ευγενική και πονόψυχη, έλυσε τη σιωπή της
αποκαλύπτοντας τις πληροφορίες που πήρε από τον γιο της. «Μέσα στην ντισκοτέκ ,
τους είπε , βρισκόταν ένας κύριος μέσης ηλικίας. Ήταν ντυμένος απλά και φορούσε
γάντια. Είχε πάει μόνος του , χωρίς παρέα. Όλη την ώρα παρακολουθούσε την
Χριστίνα , σαν να την είχε βάλει στο μάτι από την αρχή. Αυτός θα ήταν ο δολοφόνος της. Γιατί και μετά
τον πυροβολισμό αυτός έγινε άφαντος. Αυτόν να βρείτε »
Ήταν μία πρόοδος αυτή η αποκάλυψη αλλά και
πάλι τα στοιχεία δεν ήταν αρκετά. Έτσι , οι φίλοι του νεαρού , απελπισμένοι πια
, και μη ξέροντας τι άλλο πρέπει να κάνουν αποφάσισαν να επισκεφτούν το σπίτι
του αστυνομικού που ανέλαβε την υπόθεση για την δολοφονία της Χριστίνας. Είχαν
σκοπό να τον παρακαλέσουν να ψάξουν μαζί την υπόθεση , να δώσουν περισσότερο
βάθος , να βρουν τον πραγματικό δολοφόνο
και να αθωώσουν επιτέλους τον νεαρό κατηγορούμενο, ο οποίος είχε προσέξει τον
αστυνομικό εκείνο το βράδυ, τον είχε υποψιαστεί, καθώς παρατήρησε την απουσία
του και τους είχε προιδεάσει για αυτόν ως ύποπτο. . Κι έτσι ξεκίνησαν να
βαδίζουν προς τα εκεί. Ήταν τόσο αποφασισμένοι , που τίποτα δεν θα τους
σταματούσε πια!
Σιγά-σιγά , κάπου στις έξι το απόγευμα
έφτασαν στο κατώφλι της εξώπορτας. Είχαν μείνει τρεις καθώς οι υπόλοιποι
αποφάσισαν να τα παρατήσουν πιστεύοντας
πως δεν θα βγάλουν κάποια άκρη. Χτύπησαν λοιπόν το κουδούνι του Δ.Κ καθώς ήταν
η τελευταία ελπίδα που τους είχε απομείνει. Ο αστυνομικός πρόσχαρος ανοίγει την
πόρτα , καλωσορίζει τα νεαρά παιδία και τους προσφέρει τσάι και άλλα καλούδια.
Φαινόταν πολύ ευτυχισμένος καθώς κέρδισε και το αξίωμα του υπαρχηγού χάρη στην υπόθεση με τον δολοφόνο της
Χριστίνας. Πριν λοιπόν αποκαλύψουν τα παιδιά στον Δ.Κ το λόγο της επίσκεψης
τους , ο ένας πιο πονηρεμένος , του ζήτησε να χρησιμοποιήσει για λίγο την
τουαλέτα. Έτσι , θα έβρισκε την ευκαιρία να ψάξει λίγο το δωμάτιο του Δ.Κ μήπως
και ανακαλύψει τίποτα σχετικό με αυτήν
την ιστορία. Δεν τον είχε συμπαθήσει από την αρχή εξάλλου . Έριξε λοιπόν μια
γρήγορα ματιά στην ντουλάπα και κάτω από τα παπλώματα και δεν βρήκε τίποτα. Το
μόνο πράγμα που σκέφτηκε να κοιτάξει
τελευταίο , καθώς θα έπρεπε να επιστρέψει στους άλλους , ήταν το καλάθι
με τα άπλυτα ρούχα.. Έτσι κι έκανε. Δεν βρήκε τίποτα το περίεργο αρχικά εκτός
από ένα μαύρο γάντι που βρισκόταν κάτω-κάτω και είχε πάνω του ένα κόκκινο
στίγμα . Θα μπορούσε να είναι αίμα ,
σκέφτηκε. Έτσι , το πήρε μαζί του . Γυρνώντας λοιπόν πίσω στο δωμάτιο που
βρίσκονταν όλοι ο Δ.Κ τους ρώτησε τι γύρευαν εκεί τα τρία αυτά παιδιά . Ενώ οι
άλλοι ήταν έτοιμοι να μιλήσουν αυτός πήρε την πρωτοβουλία να του πει πως δεν
γύρευαν κάτι το σημαντικό και πως ήθελαν απλώς
να γνωρίσουν τον περίφημο αυτόν αστυνομικό . Κάνοντας νόημα λοιπόν στους
υπόλοιπους δύο , έφυγαν αμέσως από το σπίτι του .
Λίγα μέτρα πιο πέρα ο νεαρός δείχνοντας
τους το γάντι τους είπε « Είναι μαύρο και έχει ένα κόκκινο λεκέ . Θα μπορούσε
να είναι αυτό που μας είχε πει εκείνη η ηλικιωμένη γυναίκα. Καλύτερα να το πάμε
για εξέταση και να δούμε τίνος αίμα είναι αυτό. Και ποιος ξέρει; Ίσως τελικά να
βρήκαμε τον δολοφόνο» . Οι άλλοι δύο
αρχικά αρνήθηκαν αλλά τελικά αποφάσισαν να το πάνε για εξέταση . Στο κάτω-κάτω
δεν είχαν να χάσουν τίποτα.
Λίγες μέρες αργότερα βγήκαν τα
αποτελέσματα. Το τηλέφωνο χτυπά και η αλήθεια αποκαλύπτεται. Το αίμα είναι της
Χριστίνας . Της Χριστίνας που δολοφονήθηκε εκείνο το Σαββατόβραδο , σε εκείνη
την ντισκοτέκ , από εκείνον που φορούσε το συγκεκριμένο μαύρο γάντι. Μα πως
είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο, σκέφτηκαν. Πριν λοιπόν αποκαλύψουν σε
όλους την αλήθεια ήθελαν οπωσδήποτε να ανακαλύψουν τον λόγο της δολοφονίας
αυτής . Για δεύτερη και τελευταία φορά , πήραν την απόφαση να ξανά επισκεφτούν
το σπίτι του Δ.Κ , αυτή τη φορά για να του πάρουν μια συνέντευξη , οι
απαντήσεις της οποίας θα βοηθούσαν ώστε να μαθευτούν όλα. Οι ερωτήσεις θα ήταν
οι εξής : «Πως νιώθετε τώρα που ανακηρυχτήκατε υπαρχηγός » , «Πως από μια και
μόνο υπόθεση πήρατε τέτοιο αξίωμα;» «Πως ήταν η δουλειά σας πριν από την πλοκή
με την δολοφονία της Χριστίνας και κατά πόσο αυτή η δολοφονία καθόρισε την
εξέλιξή της;» Η πόρτα του Δ.Κ χτυπά . Οι νεαροί εισέρχονται και πάλι μέσα και
ξεκινούν τις ερωτήσεις τους έχοντας μαζί τους και ένα μαγνητόφωνο ώστε να
καταγραφτούν οι απαντήσεις που θα δίνονταν . Ο Δ.Κ δηλώνει πως είναι πολύ
ευτυχισμένος που πήρε αυτό το αξίωμα αν και πίστευε ότι εξ αρχής το άξιζε.
Συγκεκριμένα είπε : «Η αλήθεια είναι ότι
δεν παίρνεις εύκολα αξίωμα με μία μόνο υπόθεση. Εγώ τα πήρα γιατί συνέλαβα
αμέσως τον δολοφόνο. Και αυτό έγινε τη
στιγμή που ήμουν απόλυτα απογοητευμένος και κινδύνευα να χάσω τη δουλειά μου
εξαιτίας κάποιων ανεξιχνίαστων υποθέσεων. . Λυπάμαι για τον θάνατο της νεαρής
Χριστίνας αλλά τουλάχιστον μέσα από αυτήν την ιστορία η δουλειά μου
αναβαθμίστηκε.» .
Τότε λοιπόν τα κατάλαβαν όλα. Δεν ήταν και
τόσο δύσκολο να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη τελικά. Εξάλλου , όλοι το ξέρουν .
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...
Φωτεινή Μαρούση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου