Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Στο ρόδι καθρεφτίστηκε η σελήνη

Περπατούσα στο μουσείο και μέσα σ΄ ένα ταξίδι ηρωικό
η Ήρα που έστεκε αγέρωχη μπροστά μου
μου μίλησε για εκείνον τον καιρό.
Έπειτα της μίλησα κι  εγώ για τη ζωή μου
και λύγισε στα μάτια μου η θεά,
δάκρυσε για μένα όταν τελείωσα.
« Γιατί να μην μπορώ να σε βοηθήσω όπως παλιά ;»
Μου είπε μονάχα,
« Πάρε αυτό πριν φύγεις, να το κρεμάσεις στο λαιμό σου φυλακτό.»
λύνοντας χρυσή κλωστή απ' τον χιτώνα
που αγκάλιαζε ένα ρόδι ιστορικό.

Το βράδυ, που πίσω απ' την  κουρτίνα
γλιστρούσε αχνά το φως,
μου έστρωσε δρόμους να χορέψω ως το παράθυρο.
Όταν στο ρόδι καθρεφτίστηκε η σελήνη
έλιωσε η θήκη η χρυσή που το περιέβαλλε
και έμεινε το ρόδι αιώνιο, ζωντανό
να δοκιμάσω του καρπού όλα τα σπλάχνα..

Μα κάθε δοκιμή ήταν μια αντίδραση,
μια μαγική στιγμή στην κάμαρά μου.
Μια γιατρειά για τις πληγές,
ένα ανοιχτό μπουμπούκι στα βάθη της καρδιάς μου.

                                                         Κωνσταντίνα Καραμπή


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου