« Επανάσταση »

Όταν τα` αγάλματα ξυπνήσουν
και από τα δεσμά τους απομείνουν μόνο θραύσματα
και η ψυχή τους πάψει να είναι παγερή, μαρμαρωμένη
τότε θα λάμψει πάλι ο ήλιος, σαν από πάντα

Όταν τ' αγάλματα ξυπνήσουν
και η χλωμάδα τους το φως αντικρίσει
και σφιχταγκαλιαστούν σαν αδέρφια που χάθηκαν για λίγο
τότε η χρυσή πένα της Ιστορίας θ' αρχίσει πάλι να γράφει

Όταν τ` αγάλματα ξυπνήσουν
και πνίξουν τον αέρα με τις κραυγές τους
και πλημμυρίσουν με ματωμένα συνθήματα τους δρόμους
τότε η ντροπή θα ψάχνει άγνωστα μονοπάτια για να κρυφτεί

Όταν τ' αγάλματα ξυπνήσουν
και θρηνήσουν την αδικοχαμένη ελευθερία

που τώρα αιμόφυρτη κείτεται
με ένα στεφάνι ολόδροσα άνθη πλεγμένο στα μαλλιά της

τότε η ελευθερία θ' αναστηθεί δυνατή
και ανέμελη θα τριγυρνά, μπουκιές ελπίδα.θα μοιράζει

τ` αγάλματα όμως δεν ξυπνάνε
Μένουν σιωπηλά, ακίνητα, άχαρα, ανέκφραστα με πέτρινη καρδιά
και η ελευθερία σε κάποιο σοκάκι θανάσιμα πληγωμένη
ανέλπιδες ευχές θα στέλνει στο ξάστερο ουρανό

                                                                            Ελένη Γιαννακοπούλου