Αόρατος εχθρός

Έχουμε πόλεμο,
μα δεν ηχήσανε αποκρουστικές οι σειρήνες
με τα ουρλιαχτά τους να στοιχειώσουν τις πόλεις
να κατασπαράξουν την ηδονική σιωπή της νύχτας
να ξυπνήσουν τον τρόμο στις βολεμένες καρδιές

Έχουμε πόλεμο,
μα το υγρό έδαφος δεν λαβώθηκε από ξενικά βήματα
με το ηχηρό πάτημα τους να χαράξουν την μνήμη του Έθνους
να περάσουν τις αντάρτικες προκηρύξεις σε ψεύτικη λήθη
με τη βία να σβήσουν την ελευθερία απ' τα στόματα

Έχουμε πόλεμο,
μα δεν αναβλύζουν δάκρυα από τα μελανιασμένα μάτια
μήτε μαυροφορεμένες φιγούρες γίνονται ένα με τις σκιές
μήτε πόρτες σημαδεμένες κρύβουν τον θάνατο
ούτε λυγερόκορμα παλικάρια χαιρετούν τον Άδη

Έχουμε πόλεμο,

μα δεν υπάρχουν όπλα ελαφρά σαν πούπουλα ή βαριά σαν μολύβι
σμήνος οι σφαίρες τους να κατακρεουργήσουν την θνητή σάρκα
ούτε σκορπισμένα άψυχα συντρίμμια τα σπίτια
ερείπια να κείτονται στους ανατριχιαστικά άδειους δρόμους

Αν δεν έχουμε πόλεμο τότε γιατί;

Γιατί σκύβουν τα κεφάλια με δουλοπρέπεια;
Γιατί τα ανυπόταχτα πνεύματα υποτάσσονται στον ισχυρό;

Γιατί τα μάτια κοιτάζουν αλλά δεν βλέπουν;
Γιατί το μυαλό λειτουργεί αλλά ο νους δεν σκέφτεται;

Ξυπνήστε επιτέλους αδέρφια!
Ξεχυθείτε σαν μανιασμένο κύμα στους διψασμένους δρόμους
τίποτα το ανήθικο μην επιβιώσει μετά το πέρασμα σας
Βάλτε φωτιά σ' ότι σας καίει την ψυχή
Τραγουδήστε υπερήφανα ματωμένα συνθήματα
που γενιές και γενιές χάραξαν μ' αυτά τη πορεία τους
και αφήστε την μέθη να σας ταξιδέψει μέχρι τις καβαφικές Θερμοπύλες
Ριγήστε στον εκκωφαντικό ήχο των εμβατηρίων

Οι σειρήνες δεν ακούγονται
Οι στρατιώτες δεν μαγαρίζουν τα σοκάκια
Οι μητέρες δεν θρηνούν τα παλικάρια τους
Κανείς δεν είναι φονιάς κανενός
Οι πόλεις δεν βομβαρδίζονται
Όμως έχουμε πόλεμο, σίγουρα
Έχουμε πόλεμο
και οι μεγάλοι θα συνεχίζουν να είναι μεγάλοι
όσο είμαστε γονατιστοί

                                      Ελένη Γιαννακοπούλου