Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

Σαν θα βγει το φεγγάρι

Κρύψου, ήλιε, μη σε δει

Άσ’ το ν’ ανάψει σα φανάρι

Και να σβήσει την αυγή

Όσο ποθείς τη Σελήνη

Τόσο να την κυνηγάς

Μα βράδυ μην την ανταμώσεις

Λίγο αν την αγαπάς

Το φως σου, φως της

Δίνει λάμψη στ’ αστέρια

του πολύμορφου ουρανού

Φέγγουν οι ελπίδες της

στα παχουλά χέρια

ενός γλυκού παιδιού

Μιας μάνας η αγάπη

Μιας μάνας η φροντίδα

γέννησε ένα άστρο

στο σκοτάδι να γίνει ελπίδα

Και πήγε εκεί ο Ήλιος

όταν γεννούσε η Σελήνη

κι έγινε πατέρας ο ίδιος

στα παιδιά του φως να δίνει

Και γίνανε κι αυτά φανάρια

και κοσμούν τον ουρανό

και φωτίζουνε τα χνάρια

που αφήνει στη γη ένα μωρό

                                                                     ,ΑΝΤΩΝΙΑ ΓΚΡΕΜΗ ΛΙΑΔΗ,