ΔΕΙΛΙΝΌ

Ο ουρανός είναι ο καμβάς

κι ο ήλιος ο ζωγράφος

κι όταν το δείλι έρχεται,

κατασταλάζει η μέρα.

Κι όλα είναι ήμερα, αγνά

όλα ειν' μαγεμένα.

και το φεγγάρι εκεί ψηλά, 

φωτίζει τις καρδιές μας.

Τις φέρνει ακόμα πιο κοντά

μην είμαστε μονάχοι,

αφού καλός είν' ο καιρός

γλυκό το καλοκαίρι.

Κι όπως λένε οι παλιοί

κι όλοι οι ερωτευμένοι

άδεια καρδιά τέτοια εποχή

είναι κακό σημάδι.

Άσε τ` άστρα την καρδιά

να κάνουνε γεμάτη

ωσάν αυτός που αναζητάς

είναι εκεί κοντά σου.

Κι ό,τι ποθείς, ό,τι ζητείς

η νύχτα θα σου φέρει

που ξέρει απ' όλους πιο καλά

πώς είναι να 'σαι μόνος.

Αφού ιστορίες αγάπης, χωρισμού

και μοναχών ανθρώπων,

ακούει από τη γέννηση 

τούτου του εξαίσιου κόσμου.

Άκου λοιπόν το καλοκαίρι

πώς αντηχεί μες την ψυχή μας

σαν τα τραγούδια που γύρω απ' τις φωτιές

οι νέοι τραγουδάνε

Κι ευχές, ελπίδες, όνειρα

στον ουρανό ανεβαίνουν

για να κατέβουνε ξανά

εδώ που εμείς πατούμε.

Να πάρουν σάρκα και οστά,

τη φλόγα μέσ` απ` τη φωτιά

και με πνοή απ` την καρδιά

αλήθεια να γενούνε.

                     Γεωργία Αναγνωστάκη