ΦΑΙΗ

                                                

      Τέλος Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου . Από το παράθυρο του σκοτεινού δωματίου η Φαίη παρακολουθεί την αλλαγή του καιρού . Μια αόρατη μάχη μεταξύ του Χειμώνα που δεν θέλει να αφήσει τον θρόνο για την Άνοιξη . O άγριος Χειμώνας με παγωμένο βλέμμα , μαζεύει όλες τις δυνάμεις του γι' αυτήν την τελευταία μάχη . Παγώνει τα πάντα , το κρύο είναι τσουχτερό και διαπεραστικό . Οι στέγες των σπιτιών , τα δέντρα , τα αυτοκίνητα , τα κάγκελα , όλα έχουν φορέσει το άσπρο σκουφάκι τους . Ο ουρανός φαίνεται σαν μια απέραντη λασπωμένη πεδιάδα . Ο άγριος άνεμος δεν αφήνει τίποτα στην ησυχία του . Ανακατεύει τα νερά της θάλασσας και τα κύματά της κάνουν δυνατό κρότο καθώς χτυπούν στα βράχια .

        Κάποτε η Φαίη αγαπούσε πολύ τον Χειμώνα , τώρα όλα της φαίνονται κρύα και άγρια . Με μελαγχολικό βλέμμα πηγαίνει στο δωμάτιο του μωρού ,  να δει αν είναι καλά . Ένα αγοράκι πέντε μηνών , είναι όλη της η ζωή και ο ερχομός του άλλαξε τα πάντα . Κατευθύνεται προς το παράθυρο . Είναι ακόμα μελαγχολική . Αυτή τη στιγμή κάνει πολύ κρύο . Η ομίχλη πέφτει τόσο πηχτή και όλα χάνονται μέσα σ' αυτήν . Τότε ξυπνούν και οι αναμνήσεις της .

         Πέρσι στις αρχές του Χειμώνα πήγε στο νοσοκομείο για έναν γενικό έλεγχο . Τότε συνέβη κάτι ξεχωριστό γι' αυτήν . Γνώρισε τον Αλέξανδρο , ένα ψηλό , μελαχρινό και υπέροχο άνθρωπο . Ήταν διευθυντής σε ένα μεγάλο εμπορικό κατάστημα . Ταξίδευε πολύ λόγω της δουλειάς του . Ήταν  έρωτας με την πρώτη ματιά . Χωρίς να ξέρουν , χωρίς να το καταλάβουν βρέθηκε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου .

        Για τους δύο μήνες που ακολούθησαν ο ένας ήταν τα πάντα για τον άλλον . Η Φαίη ήταν πολύ ευτυχισμένη . Πίστευε πολύ σ' αυτόν , γι' αυτό ο πόνος όταν έμαθε πως ήταν αρραβωνιασμένος , ήταν δυνατός . Αυτός της υποσχέθηκε ότι θα φύγει για να χαλάσει τον αρραβώνα του και έδωσαν ραντεβού σε ένα μήνα σε ένα καφενείο κοντά στη θάλασσα . Μόνο που η ζωή τα φέρνει διαφορετικά από  ό,τι οι άνθρωποι σχεδιάζουν . Ενώ αυτή πήγε στο ραντεβού πολύ ευτυχισμένη , επειδή έμαθε για την εγκυμοσύνη της , ο Αλέξανδρος δεν ήρθε ποτέ .

         Όλα τα όνειρά της γκρεμίστηκαν . Δεν είχε κανέναν δίπλα της για να την στηρίξει . Οι γονείς της , σπουδαίοι δικηγόροι , της απαγόρευσαν να κρατήσει το μωρό . Η Φαίη ήταν πολύ νέα , εικοσιπέντε χρονών , μόλις πήρε το πτυχίο της και έκανε πρακτική στο δικηγορικό γραφείο των γονιών της . 'Ηταν σε δίλημμα , έπρεπε να διαλέξει την καριέρα και τη δουλειά ή το μωρό . Η απόφασή της να κρατήσει το μωρό , την έφερε αντιμέτωπη με όλους και έτσι βρέθηκε μόνη της σε ένα μικρό χωριό , επαρχιακή περιοχή που παραθέριζε στα παιδικά της χρόνια , ανάμεσα σε άγνωστους ανθρώπους .

        Οι αναμνήσεις της χάνονται στην ομίχλη . Ακόμα και οι πολυκατοικίες γίνονται πιο ελκυστικές μες στην αχνάδα . Τα δέντρα και τα φυτά θεριεύουν μες στην ησυχία και την θολούρα . Μια ψιλή  βροχή αρχίζει σιωπηλά . Έχει μια αλλιώτικη μυρωδιά που θυμίζει μια μακρινή εποχή . Το πρόσωπο της Φαίης γεμίζει με δάκρυα και εύχεται κάτι να συμβεί για να διώξει τον πόνο και την θλίψη από μέσα της . Ξαπλώνει δίπλα στο μωρό της ,  το αγκαλιάζει και κοιμούνται μαζί .

       Οι ακτίνες του ήλιου που διαπερνούν το παράθυρο ξυπνούν την  Φαίη . Η θέα είναι υπέροχη , σημάδι ότι η Άνοιξη ήρθε . Κέρδισε την μάχη  . Παίρνει μια βαθιά ανάσα και αποφασίζει να αφήσει τον ήλιο να ζεστάνει την ψυχή της . Βλέπει τον ήλιο να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στο ουρανό . Οι πρώτες ακτίνες φτάνουν στο βάθος , μακριά στις ορεινές περιοχές . Στις κορυφές του βουνού το χιόνι αρχίζει να λιώνει και μικρά ποτάμια ρέουν προς τα κάτω . Τα πρόβατα που βόσκουν έρχονται να πιουν νερό . Οι δασωμένες πλευρές του βουνού ζωντανεύουν , το θέαμα είναι εντυπωσιακό . Οι ακτίνες  κατεβαίνουν προς τις πεδιάδες . Οι αμυγδαλιές ριζωμένες στο έδαφος, εκεί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, στολίζονται με όμορφα λουλούδια και γίνονται πραγματικές νυφούλες . Οι πόλεις μοσχομυρίζουν άνθη νεραντζιάς . Είναι η εποχή που ανθίζουν και βρίσκονται στην καλύτερη φάση της ζωής τους . Τα άνθη μιλούν , μοσχοβολούν και παντού ακούγονται χαρούμενες φωνές που καλωσορίζουν την 'Ανοιξη . Αμέτρητα σαλιγκάρια , μικρά σαν σπόρια του ροδιού, σηκώνονται στον φρέσκο ήλιο . Μια τρομαγμένη πασχαλίτσα βγαίνει από την φωλιά της και ανεβαίνει να φθάσει ψηλά στο χορτάρι για να χαρεί τον ήλιο και να ζεστάνει τα φτερά της . Χαρούμενες παιδικές φωνές αντηχούν σε όλη την πλάση . Ευγενικά και χαρούμενα πρόσωπα , τραγουδούν , χορεύουν και απολαμβάνουν τον καλό καιρό . Οι ακτίνες του ήλιου έφθασαν και στην θάλασσα . Τότε ασημένιοι κύκλοι σχηματίστηκαν στα τρεμουλιάρικα νερά . Είναι αμέτρητοι . Ο ένας μέσα στον άλλον ο ένας κυνηγά τον άλλον . Από την μέση , από την καρδιά του ανθού της θάλασσας βγαίνει η 'Ανοιξη . Γιορτάζει ο αέρας, η στεριά, τα ελαφριά σύννεφα και ο μεταξωτός ουρανός .

           Η καρδιά της Φαίης  <<ανοίγει>>  . Χτενίζει τα μακριά ξανθά μαλλιά της. Καθαρίζει το πρόσωπό της, σκουπίζει τα μεγάλα γαλάζια μάτια της. Φοράει ένα πολύχρωμο φόρεμα . Θέλει να πετάξει το μαύρο από μέσα της . Παίρνει το μωρό και βγαίνουν έξω να χαρούν τον ήλιο . Βγαίνοντας , δεν μπορεί να προχωρήσει . Βλέπει αυτό που ονειρευόταν τόσον καιρό . Ο Αλέξανδρος στέκεται εκεί μπροστά της και τρέχει να την αγκαλιάσει . Της λέει πως όλον αυτόν τον καιρό την έψαχνε . Δεν κατάφερε  να έρθει σε εκείνο το ραντεβού εξαιτίας ενός ατυχήματος που τον έστειλε για μήνες στο νοσοκομείο . Όμως όλο αυτό το διάστημα η σκέψη της τον κράτησε ζωντανό . Τον κλείνει σφιχτά στην αγκαλιά της και το πρόσωπό της γεμίζει με δάκρυα . Αυτήν την φορά ήταν δάκρυα ευτυχίας .

       Παντού υπάρχει  ένα πανηγύρι χαράς και ζεστασιάς . Αυτό ήταν . Η Άνοιξη άρχισε για τα καλά . Η ήρεμη δύναμη κέρδισε. Έδιωξε την μελαγχολία και όλοι είναι έτοιμοι για νέες περιπέτειες . Ανάμεσά τους ο Αλέξανδρος , η Φαίη και το μωρό τους που γίνονται , επιτέλους , μια όμορφη οικογένεια....

                                                                                                         ΑΝΤΡΙΑΝΝΑ ΜΠΑΙΚΟΕΑΝΟΥ